Werk genoeg?!
Samenvatting
Meer mensen meer uren per week en meer jaren van het leven aan het werk. Dat is wat Nederland nodig heeft om zijn verzorgingsstaat te kunnen betalen en een welvaartssamenleving te blijven. Het heeft er ook lang naar uitgezien dat het zou lukken. Vlak voor de crisis begon, in de eerste helft van 2008, had Nederland met Zweden de hoogste arbeidsparticipatie van alle landen van de Europese Unie. Wel was het gemiddelde aantal gewerkte uren per week in Nederland duidelijk lager dan in de andere landen. Veel verlofdagen en veel deeltijdwerk, vooral bij vrouwen (70% van de werkende vrouwen), maar steeds meer toch ook bij mannen (ongeveer 20%). Wel bleef men toen al langer werken. De echte pensioenleeftijd was vergeleken met tien en vijf jaar eerder al fors gestegen. Dit jaar zal de gemiddelde leeftijd waarop men met pensioen gaat, zelfs wel stijgen tot 64 jaar. Nog even en we zitten weer op het niveau dat in 1973 nog gewoon was: 65 jaar.
Daar zal het niet bij blijven. De formele pensioenleeftijd stijgt vanaf dit jaar in een paar stappen naar 66 en 67 jaar. Met de nog steeds snel stijgende levensverwachting – iedere drie jaar een jaar erbij – zal na 2021 de pensioenleeftijd ook steeds hoger komen te liggen. Voor de meeste mensen zal dat niet al te grote problemen opleveren. In Zweden, de Verenigde Staten, Korea en Japan ligt de pensioenleeftijd nu al gemiddeld veel hoger dan in Nederland, en daar hoor je weinig klachten over. Zwaar lichamelijk werk en ploegenarbeid, belastender naarmate je ouder wordt, komen bij ons bovendien eerder minder dan meer voor dan in deze landen.
Onbeperkt toegang tot het online archief?
Wilt u dit artikel en alle andere artikelen in het archief onbeperkt kunnen lezen?
Log in of neem een abonnement.
© 2009-2021 Uitgeverij Boom Amsterdam
De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:
Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912.
Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).
No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.
Nummer 4, jaargang 36
