Urenuitbreiding van vrouwen met een werkloze partner

Samenvatting

Mannen hebben in de crisis vaker hun baan verloren dan vrouwen. Volgens sommigen kan dat een emancipatoire werking hebben: zij verwachten dat vrouwen met een werkloze partner hun arbeidsduur gaan vergroten om de inkomensterugval te verminderen. Dit onderzoek toetst deze veronderstelling met behulp van enquêtegegevens uit 2003 en 2005 (de internetrecessie). De gegevens komen van werkneemsters uit zorg en welzijn. 230 daarvan hadden een werkloze partner, 7.189 een werkende. Van een deel van de vrouwen met een werkloze partner, 91, is bekend dat de partner twee jaar terug nog werkte. Vrouwen met een werkloze partner bleken gemiddeld 1 à 2 uur per week méér te werken dan vrouwen met een werkende partner. Dat was niet het gevolg van urenuitbreiding; de gemiddelde arbeidsduur van vrouwen met een werkloze partner was de voorgaande twee jaar niet gestegen, ook niet als hun partner toen zijn werk was kwijtgeraakt. Toch was er een gering effect. Ten eerste hadden vrouwen met een werkloze partner hun arbeidsduur, gemiddeld genomen, niet verminderd, wat vrouwen met een werkende partner wel licht hadden gedaan (-0,5 uur korter). Ten tweede hadden zij wat vaker een niet vervulde wens tot arbeidsduurverlenging dan vrouwen met een werkende partner.

Summary

Lenghtening weekly working hours by women with an unemployed partner

Men’s unemployment has risen more sharply than women’s in the present crisis. Some expect that this may reduce women’s economic dependence on their partners. They argue that women with an unemployed partner will increase their weekly working hours to compensate for the loss of household income. This study investigates that assumption, using data from 2003 and 2005 (i.e. the dot.com recession). The data are from a survey of women employed in health care and social services. 230 had an unemployed partner, 7.189 an employed partner. For some of the women with an unemployed partner, 91, it has been registered that their partner was in paid employment two years ago. Women with an unemployed partner worked, on average, one or two hours longer per week than women with an employed partner. This was not the result of them having increased their working hours: their average workweek had not changed during the previous two years, even if their partner had lost his job during that exact period. Nevertheless, there was still some effect. Firstly, they had not reduced their working hours, which women with an employed partner had done to a small extent (-0,5 hours shorter). Secondly, they wished to increase their working hours somewhat more often than women with an employed partner.