Samenvatting

In het onderzoek werd de invloed van ontslag van mannelijke werknemers op hun scheidingskans bestudeerd. Daarvoor werd gebruikgemaakt van gegevens uit het Sociaal Statistisch Bestand (SSB) van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Het SSB is een stelsel van onderling gekoppelde bestanden, voornamelijk gebaseerd op registraties. Het uitgangsbestand voor dit onderzoek vertegenwoordigde 81.134 gehuwde mannelijke werknemers, waarvan 39.674 via een ontslagvergunning (verleend door het UWV WERKbedrijf) werden ontslagen in de periode 2004 tot en met 2007. In de gegevens van het UWV WERKbedrijf wordt onderscheid gemaakt tussen ontslag om bedrijfseconomische redenen (31.482), ontslag op persoonlijke gronden (1.370) en ontslag in verband met ziekte (6.822). Aan dit bestand werden diverse bestanden uit het SSB gekoppeld, zodat achtergrondgegevens over de mannen en hun partners werden toegevoegd en de huwelijkssituatie gedurende drie jaar na ontslag kon worden gevolgd. Logistische regressieanalyse liet zien dat ontslag op persoonlijke gronden en ontslag vanwege langdurige ziekte samengaan met sterk verhoogde scheidingskansen. Die scheidingskansen nemen nog verder toe als de man een inkomensachteruitgang ondergaat. Bedrijfseconomisch ontslag heeft geen noemenswaardige invloed op de scheidingskans indien de gedupeerde werknemer zijn inkomenspositie snel weet te herstellen. Deze bevindingen zijn verenigbaar met de ideeën van Oppenheimer, die betoogt dat mannen die in mindere mate voldoen aan de norm van kostwinner dan wel een onzekere carrière hebben, minder aantrekkelijke partners zijn.

Summary

The impact of man’s job loss on divorce probability

The impact of job loss of male employees on the stability of their marriage was studied on the basis of data from the Social Statistical Database (SSD) of Statistics Netherlands. The SSD is a system of interlinked micro-data files, most of which are derived from administrative registers. The employed longitudinal dataset represented 39.674 married male employees who were discharged in the period 2004 through 2007 and 41.460 who were not discharged and thus constituted a control group. Three forms of discharge were distinguished: discharge because of long term illness (6.822), on personal grounds (1.370) and due to redundancy (31.482). The marriage situation was followed for three years after discharge. Logistic regression analysis demonstrated that discharge because of long term illness as well as discharge on personal grounds are associated with strongly enhanced marriage dissolution rates. If discharge is followed by a drop in personal income, the dissolution rates increase further. Discharge due to redundancy does not affect marriage stability if the general effect of income reduction is taken into account. The results are in line with ideas put forward by Oppenheimer, who argued that men who are less able to fulfill the role of breadwinner or who exhibit unstable careers will be less attractive marriage partners.