Inhoud
Onbenut arbeidspotentieel en eigen perceptie maatschappelijke positie
Samenvatting
Het overheidsbeleid richt zich op het verhogen van de arbeidsdeelname. Daarvoor is het van belang te weten hoeveel arbeidspotentieel er bestaat onder mensen die niet werken en dan gaat de aandacht in eerste instantie veelal uit naar werklozen. Hieronder worden, volgens de criteria van de International Labour Organization (ILO), niet-werkenden verstaan die recent naar werk hebben gezocht én direct beschikbaar zijn voor werk. In het algemeen wordt aangenomen dat werklozen – van alle mensen zonder werk – de sterkste binding met de arbeidsmarkt hebben. Maar mensen zonder werk die niet voldoen aan de ILO-criteria voor werkloosheid, kunnen toch dicht bij de arbeidsmarkt staan. Zo zijn er niet-werkenden die recent naar werk hebben gezocht maar niet direct beschikbaar zijn én ook niet-werkenden die niet recent hebben gezocht maar wel direct beschikbaar zijn. Internationaal worden beide groepen ook wel omschreven als de potentieel additionele beroepsbevolking (Eurostat, 2017). Het CBS rekent hen samen met de werklozen tot het onbenut arbeidspotentieel zonder werk (CBS, 2017; Bierings, 2016; Souren & Van Thor, 2018).
Onbeperkt toegang tot het online archief?
Log in of neem een abonnement.
Wilt u dit artikel en alle andere artikelen in het archief onbeperkt kunnen lezen? Bekijk onze abonnementen >>
© 2009-2019 Uitgeverij Boom Amsterdam
De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:
Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912.
Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).
No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.
Nummer 4, winter 2018, jaargang 34
